
Ik stop! Afgelopen maand ben ik vooral gestopt met dingen.
Ik ben gestopt met relaties die niet goed voor mij zijn; daar ben ik uit gestapt; ook met familie. Ik ben gestopt met innemen van gif, zoals alcohol wat mijn brein vernevelde, mijn lever vervette, mijn buikvet bracht en mijn cellen moe maakte. Ik ben gestopt met geautomatiseerd eten op de ochtend en middag. Ik ben gestopt met uitreiken naar mensen die niet terugreiken. Ik ben gestopt met vechten voor iets wat geen zin heeft, ik ben gestopt met investeren in zaken en relaties die niet opleveren wat ik er in stop. Ik ben gestopt met de kelder leeg pompen die nu al een jaar vol blijft lopen met water.
Ik ben gestopt.
Ik voelde vandaag dat ik ook nog moest stoppen met nog een ding in mijn leven wat mij geen joy & happiness meer brengt en dat is het online ondernemen, ooit had ik bedacht dat dat een niche was en dat was ver voor het corona tijdperk. En toen kwam corona en bedacht iedereen dat. Het is nooit echt mijn kindje geweest en geworden. Het is meer een vondeling geweest waar ik sideways voor gezorgd heb en het is nooit echt van mij geworden, ik stop daarmee. Ik zal het nog afbouwen, er een plan voor maken en dat communiceren.
Ik stop.
Dat is niet de laatste keer dat ik dat zeg. Dat weet ik zeker, want ik voel dat ik net als een slang mijn huid aan het verliezen ben, aan het vervellen, dat er een nieuwe versie van mij aan het ontstaan is en daar horen andere dingen bij. Ik voel dat ik tegen grenzen aan loop. Dat het niet meer past, Ik ben ‘onderweg’; er is al een nieuwe versie van mij en er komt er weer een aan. Het is niet af, het is niet klaar. Het zal nooit klaar zijn. Dat hoeft ook niet. ik ben ook nog niet zo ver om te roepen; ik start met… want ik voel het nog niet, ik kan nog niet zeggen dat ik zin heb om iets te doen, dat het borrelt, bubbelt of bruist, er ligt niks op de plank, er broeit niks, ik heb geen zin en er is geen pad of licht aan het eind van een lange weg. Ik ben hier en ik zie wel wat er ontstaat. Je kan ook starten met iets, en je kan dat ook niet doen; ik ga niet een nieuwe weg in. Dus ik stop, en ik start niet
Ik ben 'in het in between'.
Ik zie wel wat er komt, ik adem in en uit, en ga verder met waar ik goed in was en ben; er zijn.
Al is dat niet helemaal waar als ik eerlijk ben… want in the meanwhile ben ik ondertussen wèl gestart met elke dag 1 minuut planken en is dat sinds 2 jaar een nieuwe gewoonte, ben ik gestart met dagelijks een scheut appelazijn drinken opgelost in heet water met een scheut citroen en soms een half theelepeltje baking soda, doe ik dagelijks de Wim Hof Ademhalingstechniek, wandel ik elke dag 60 tot 120 minuten, hoepel ik,, kies ik dagelijks een oefening van Commit Happines of een andere aanbieder, luister ik affirmaties of maak ik ze zelf. Dus al heb ik geen nieuw verfrissend bedrijfsplan; ik ben zeker met dingen gestart.
Ik ben gestopt met relaties die niet goed voor mij zijn; daar ben ik uit gestapt; ook met familie. Ik ben gestopt met innemen van gif, zoals alcohol wat mijn brein vernevelde, mijn lever vervette, mijn buikvet bracht en mijn cellen moe maakte. Ik ben gestopt met geautomatiseerd eten op de ochtend en middag. Ik ben gestopt met uitreiken naar mensen die niet terugreiken. Ik ben gestopt met vechten voor iets wat geen zin heeft, ik ben gestopt met investeren in zaken en relaties die niet opleveren wat ik er in stop. Ik ben gestopt met de kelder leeg pompen die nu al een jaar vol blijft lopen met water.
Ik ben gestopt.
Ik voelde vandaag dat ik ook nog moest stoppen met nog een ding in mijn leven wat mij geen joy & happiness meer brengt en dat is het online ondernemen, ooit had ik bedacht dat dat een niche was en dat was ver voor het corona tijdperk. En toen kwam corona en bedacht iedereen dat. Het is nooit echt mijn kindje geweest en geworden. Het is meer een vondeling geweest waar ik sideways voor gezorgd heb en het is nooit echt van mij geworden, ik stop daarmee. Ik zal het nog afbouwen, er een plan voor maken en dat communiceren.
Ik stop.
Dat is niet de laatste keer dat ik dat zeg. Dat weet ik zeker, want ik voel dat ik net als een slang mijn huid aan het verliezen ben, aan het vervellen, dat er een nieuwe versie van mij aan het ontstaan is en daar horen andere dingen bij. Ik voel dat ik tegen grenzen aan loop. Dat het niet meer past, Ik ben ‘onderweg’; er is al een nieuwe versie van mij en er komt er weer een aan. Het is niet af, het is niet klaar. Het zal nooit klaar zijn. Dat hoeft ook niet. ik ben ook nog niet zo ver om te roepen; ik start met… want ik voel het nog niet, ik kan nog niet zeggen dat ik zin heb om iets te doen, dat het borrelt, bubbelt of bruist, er ligt niks op de plank, er broeit niks, ik heb geen zin en er is geen pad of licht aan het eind van een lange weg. Ik ben hier en ik zie wel wat er ontstaat. Je kan ook starten met iets, en je kan dat ook niet doen; ik ga niet een nieuwe weg in. Dus ik stop, en ik start niet
Ik ben 'in het in between'.
Ik zie wel wat er komt, ik adem in en uit, en ga verder met waar ik goed in was en ben; er zijn.
Al is dat niet helemaal waar als ik eerlijk ben… want in the meanwhile ben ik ondertussen wèl gestart met elke dag 1 minuut planken en is dat sinds 2 jaar een nieuwe gewoonte, ben ik gestart met dagelijks een scheut appelazijn drinken opgelost in heet water met een scheut citroen en soms een half theelepeltje baking soda, doe ik dagelijks de Wim Hof Ademhalingstechniek, wandel ik elke dag 60 tot 120 minuten, hoepel ik,, kies ik dagelijks een oefening van Commit Happines of een andere aanbieder, luister ik affirmaties of maak ik ze zelf. Dus al heb ik geen nieuw verfrissend bedrijfsplan; ik ben zeker met dingen gestart.