Een corona besmetting in Nederland. En dan wel in ons geliefde gruun-oranje Tilburg. De alarmbellen gaan af blijkbaar, de app staat rood gloeiend en iedereen stuurt zowat de zelfde angst berichten.
Ik vraag me dan af: Swas, ben je wel oke dat je er zo cool onder blijft..?
Natuurlijk wil ik geen drama meer, en nee ik zit er ook niet op te wachten. Ik heb de lichte overtuiging dat het corona virus iedereen wel een keer gaat bereiken vroeg of laat – meer of minder onschuldig als ik virologen mag geloven- en dat we er dus allemaal op een bepaalde manier aan bloot gesteld zullen worden.
Er zijn dan twee manieren om er mee om te gaan.
Zoals je ook om kan gaan met ‘de angst dat je een andere enge ziekte krijgt, een ongeluk of dat je dood gaat’. Met die gedachten gaan we immers ook af en aan om Uiteindelijk hebben we het hier over angst.
Niet meer over het virus of ziek of dood, maar over de gedachten eraan. En dus de angst die opgeroepen wordt door de gedachte.
Angst dus, en ja.. . Er zijn twee manieren waarop je met angst om kan gaan: nl absoluut vermijden van de stressor, virus in dit geval, en dus alles bewerkstelligen om het zo lang mogelijk te voorkomen en dus uit te stellen. Dat uitstelgedrag dat vermindert je kwaliteit van leven. En alsnog krijg je het .. dat is de rode lijn.
Zelf volg ik liever de groene lijn; live life to the fullest in het hier en nu EN daarbij proberen om zo wijs mogelijk te handelen (ja! hoesten in je oksel of ellebooghoek, papieren zakdoekjes gebruiken, handen wassen, op tijd ziek thuis blijven etc.) Voor mij werkt dit fijn en erg in het moment: dit doe ik ook mbt andere zaken; ziekte, drama, dood, alles wat er nog niet is en mogelijk -heel misschien- wel ooit zou kunnen komen.
Dus ja… mocht je in paniek raken, angstig worden, realiseer je dan dat je nu meegenomen wordt door je gedachten, die leiden tot angst. Want hier en nu.. ben je gewoon nog helemaal oke.. en wat komt, … dat komt…
Ik vraag me dan af: Swas, ben je wel oke dat je er zo cool onder blijft..?
Natuurlijk wil ik geen drama meer, en nee ik zit er ook niet op te wachten. Ik heb de lichte overtuiging dat het corona virus iedereen wel een keer gaat bereiken vroeg of laat – meer of minder onschuldig als ik virologen mag geloven- en dat we er dus allemaal op een bepaalde manier aan bloot gesteld zullen worden.
Er zijn dan twee manieren om er mee om te gaan.
Zoals je ook om kan gaan met ‘de angst dat je een andere enge ziekte krijgt, een ongeluk of dat je dood gaat’. Met die gedachten gaan we immers ook af en aan om Uiteindelijk hebben we het hier over angst.
Niet meer over het virus of ziek of dood, maar over de gedachten eraan. En dus de angst die opgeroepen wordt door de gedachte.
Angst dus, en ja.. . Er zijn twee manieren waarop je met angst om kan gaan: nl absoluut vermijden van de stressor, virus in dit geval, en dus alles bewerkstelligen om het zo lang mogelijk te voorkomen en dus uit te stellen. Dat uitstelgedrag dat vermindert je kwaliteit van leven. En alsnog krijg je het .. dat is de rode lijn.
Zelf volg ik liever de groene lijn; live life to the fullest in het hier en nu EN daarbij proberen om zo wijs mogelijk te handelen (ja! hoesten in je oksel of ellebooghoek, papieren zakdoekjes gebruiken, handen wassen, op tijd ziek thuis blijven etc.) Voor mij werkt dit fijn en erg in het moment: dit doe ik ook mbt andere zaken; ziekte, drama, dood, alles wat er nog niet is en mogelijk -heel misschien- wel ooit zou kunnen komen.
Dus ja… mocht je in paniek raken, angstig worden, realiseer je dan dat je nu meegenomen wordt door je gedachten, die leiden tot angst. Want hier en nu.. ben je gewoon nog helemaal oke.. en wat komt, … dat komt…
RSS-feed
