En daar stond ik gisterenavond om 20u voor mijn volle FLOW avond groep te ‘werken’ na het afscheids feest.
17 deelnemers voelend als een warm bad en bijna familie.
Mensen die me vragen hoe het gaat met mij en mama, me een knuffel geven en heel lief en betrokken zijn. Zo fijn om zulke mooie mensen in mijn nabijheid te mogen hebben op mijn pad.
Ik ben zo dankbaar . Waarom ben je hier?
Ik ben er.. een soort van bijna altijd aanwezige (stabiele) factor
Werk? Nee . Eerder nog n missie.
Ik ben geen ‘missionaris’ natuurlijk. ik ben echt meer een cheerleader: wil jij op je plek komen? Dan moedig ik je aan en ben ik heel bereid om te zoeken hoe we stenen kunnen verleggen in de rivier zoadat ie anders kan stromen en waar jij dingen uit jouw vissenkom kan gooien om het minder troebel te krijgen, minder zuur zodat het voor jou weer meer kan (door)stromen
Samen opzoek naar FLOW.
Dus wil je in beweging? Ik ben hier.
En het is heel fijn dat ik na een enerverende tijd sinds de opstelling met deze prachtgroep mensen, ook gewoon intens dankbaar kan zijn voor alles wat er wel is en stroomt.
Ik voel zuiver, ik kan scherp waarnemen (helder zien en voelen) en wat me eerder moeilijk af ging is ook nu haarscherp; ik kan mezelf ondertitelen. Dat is handig als je moet communiceren met mensen die niet op dezelfde golflengte zitten.
We hoeven ook niet (meer) op dezelfde golflengte te komen. Wel is het handig om te ontvangen en zenden zodat je echo’s kan horen in dieptes en leegtes. Elkaar kan vinden in het duister als je elkaar wil troosten ook al snap je elkaar niet of lag je ooit mijlen ver uit elkaar. In het duister? Ik ben hier
En ja ik heb een eigen tempo, eigen plek, eigen pad.
Zo ‘werk’ ik nu gewoon.
Mijn dingen gaan door, mijn 4 kindjes ademen door, mijn zelfzorg gaat door (masseur, mijn bad) ik wil balans in mij en mijn gezin houden want mijn leven gaat verder ook al gaat mijn mama dood.
Ik wil niet dat ik ook een stukje kapot ga. Dat vind ik niet nodig. Dus hou ik het gezond en sta vaak stil bij hoe het voor me is, hoe het voelt. Reflecteren . Dat doe ik door te praten, mediteren (ik ben hier), schrijven en delen. Dan krijg ik de meest scherpe spiegelingen.
Of ik niet naar huis moet? Of ik niet meer bij haar moet zijn? Me te groot houd? Ik heb het allemaal al zelf bedacht. Gelukkig. Dan hoef ik me er straks niet schuldig aan te maken en neem ik er nu de volle verantwoordelijkheid voor.
Hoe pré-rouw je ‘goed’? Ook dat leer je niet.
We doen maar wat. Dus als men aan me vraagt hoe het met me gaat, zeg ik toch gewoon vol overtuiging : het gaat eigenlijk heel goed met mij. Lief dat je het vraagt.
Ik voel me een dankbaar mens. En dat zeg ik niet als hoofd op pootjes. Dat zeg ik in verbinding met mijn hart en buik. Ik draag mezelf als gezonde volwassenen, het kind in mij, en gelukkig kan ik ook mijn kindjes dragen. En samen met mijn broers en zus is er ook nog draagkracht om met liefde en respect er voor mama te ZIJN . Al doe ik niet veel, ik ben hier. #🤍 #prerouw #ikbenhier #zijn #dragen #uithouden #draagkracht #veerkracht #opjeplek #francoisevangerwen
17 deelnemers voelend als een warm bad en bijna familie.
Mensen die me vragen hoe het gaat met mij en mama, me een knuffel geven en heel lief en betrokken zijn. Zo fijn om zulke mooie mensen in mijn nabijheid te mogen hebben op mijn pad.
Ik ben zo dankbaar . Waarom ben je hier?
Ik ben er.. een soort van bijna altijd aanwezige (stabiele) factor
Werk? Nee . Eerder nog n missie.
Ik ben geen ‘missionaris’ natuurlijk. ik ben echt meer een cheerleader: wil jij op je plek komen? Dan moedig ik je aan en ben ik heel bereid om te zoeken hoe we stenen kunnen verleggen in de rivier zoadat ie anders kan stromen en waar jij dingen uit jouw vissenkom kan gooien om het minder troebel te krijgen, minder zuur zodat het voor jou weer meer kan (door)stromen
Samen opzoek naar FLOW.
Dus wil je in beweging? Ik ben hier.
En het is heel fijn dat ik na een enerverende tijd sinds de opstelling met deze prachtgroep mensen, ook gewoon intens dankbaar kan zijn voor alles wat er wel is en stroomt.
Ik voel zuiver, ik kan scherp waarnemen (helder zien en voelen) en wat me eerder moeilijk af ging is ook nu haarscherp; ik kan mezelf ondertitelen. Dat is handig als je moet communiceren met mensen die niet op dezelfde golflengte zitten.
We hoeven ook niet (meer) op dezelfde golflengte te komen. Wel is het handig om te ontvangen en zenden zodat je echo’s kan horen in dieptes en leegtes. Elkaar kan vinden in het duister als je elkaar wil troosten ook al snap je elkaar niet of lag je ooit mijlen ver uit elkaar. In het duister? Ik ben hier
En ja ik heb een eigen tempo, eigen plek, eigen pad.
Zo ‘werk’ ik nu gewoon.
Mijn dingen gaan door, mijn 4 kindjes ademen door, mijn zelfzorg gaat door (masseur, mijn bad) ik wil balans in mij en mijn gezin houden want mijn leven gaat verder ook al gaat mijn mama dood.
Ik wil niet dat ik ook een stukje kapot ga. Dat vind ik niet nodig. Dus hou ik het gezond en sta vaak stil bij hoe het voor me is, hoe het voelt. Reflecteren . Dat doe ik door te praten, mediteren (ik ben hier), schrijven en delen. Dan krijg ik de meest scherpe spiegelingen.
Of ik niet naar huis moet? Of ik niet meer bij haar moet zijn? Me te groot houd? Ik heb het allemaal al zelf bedacht. Gelukkig. Dan hoef ik me er straks niet schuldig aan te maken en neem ik er nu de volle verantwoordelijkheid voor.
Hoe pré-rouw je ‘goed’? Ook dat leer je niet.
We doen maar wat. Dus als men aan me vraagt hoe het met me gaat, zeg ik toch gewoon vol overtuiging : het gaat eigenlijk heel goed met mij. Lief dat je het vraagt.
Ik voel me een dankbaar mens. En dat zeg ik niet als hoofd op pootjes. Dat zeg ik in verbinding met mijn hart en buik. Ik draag mezelf als gezonde volwassenen, het kind in mij, en gelukkig kan ik ook mijn kindjes dragen. En samen met mijn broers en zus is er ook nog draagkracht om met liefde en respect er voor mama te ZIJN . Al doe ik niet veel, ik ben hier. #🤍 #prerouw #ikbenhier #zijn #dragen #uithouden #draagkracht #veerkracht #opjeplek #francoisevangerwen
RSS-feed
