We hebben Verwachtingen. Van een rol, een plek, een persoon, onszelf.
wat te doen wanneer je de verwachtingen die je hebt, van een (werk)plek, van een relatie en van een rol die je vervult, niet meer overeenkomen met de werkelijkheid en met wat je echt van belang vindt?
Hoe lang kun je je aanpassen ?
Hoe lang wurm je jezelf nog in een vorm die van je verlangd wordt? Van de ander of van jezelf?
In een werksituatie, waar jij niet vindt wat je verlangt? Wat je beloofd is?
Hoe zit het met je loyaliteit ? En je ambitie? Je onzekerheid? Je eigen pad?
Het telkens bijsturen tegen de stroom in kost energie. Daar word je moe van. Dat is hard werken.
En toch is de koers aanhouden waarin je verwacht wordt te varen soms het minst ingewikkelde. Doen wat je kent. Op de automatische piloot, mindless, trouw vol houden in de hoop eindelijk gezien te worden.
In plaats van een andere stap zetten, uit de comfort zone, in onzekerheid.
Dit kan ook binnen relaties gebeuren.
Waarin je beschadigd wordt, pijn, onbegrip waarom mensen bepaalde dingen doen. Jouw aanpassingen houden de relatie in stand. Mooi, wanneer die aanpassingen uit je hart komen. En wanneer je je aanpast uit angst om iets kwijt te raken (verbinding, goedkeuring, contact) is het vernietigend.
Want wat als die toekomst niet voldoet aan die verwachtingen?
Afwijken van verwachtingen van de mensen om je heen en afwijken van de verwachtingen die je voor en van jezelf hebt.
Kan je van een afstand onderzoeken wat je doet, je daar bewust van worden?
Wat je verwacht En (invult) wat er verwacht wordt?
Ongemakkelijke gevoelens zoals schuld, teleurstelling, mislukken, schaamte en frustratie. En hoe je je verwachtingen bijstelt om deze gevoelens niet te hoeven voelen of op te roepen.
Verwachtingen plaatsen stickers op de mensen om je heen, situaties en op jezelf. Het geeft een schijn van controle.
‘verwachtingen’ houden je gevangen
Welke ruimte ontstaat er wanneer je niet doet wat je van jezelf verwacht? Of als je besluit te stoppen met wat de omgeving van je verwacht?
Wat en wie vind je belangrijk?
Francoise Gerwen
wat te doen wanneer je de verwachtingen die je hebt, van een (werk)plek, van een relatie en van een rol die je vervult, niet meer overeenkomen met de werkelijkheid en met wat je echt van belang vindt?
Hoe lang kun je je aanpassen ?
Hoe lang wurm je jezelf nog in een vorm die van je verlangd wordt? Van de ander of van jezelf?
In een werksituatie, waar jij niet vindt wat je verlangt? Wat je beloofd is?
Hoe zit het met je loyaliteit ? En je ambitie? Je onzekerheid? Je eigen pad?
Het telkens bijsturen tegen de stroom in kost energie. Daar word je moe van. Dat is hard werken.
En toch is de koers aanhouden waarin je verwacht wordt te varen soms het minst ingewikkelde. Doen wat je kent. Op de automatische piloot, mindless, trouw vol houden in de hoop eindelijk gezien te worden.
In plaats van een andere stap zetten, uit de comfort zone, in onzekerheid.
Dit kan ook binnen relaties gebeuren.
Waarin je beschadigd wordt, pijn, onbegrip waarom mensen bepaalde dingen doen. Jouw aanpassingen houden de relatie in stand. Mooi, wanneer die aanpassingen uit je hart komen. En wanneer je je aanpast uit angst om iets kwijt te raken (verbinding, goedkeuring, contact) is het vernietigend.
Want wat als die toekomst niet voldoet aan die verwachtingen?
Afwijken van verwachtingen van de mensen om je heen en afwijken van de verwachtingen die je voor en van jezelf hebt.
Kan je van een afstand onderzoeken wat je doet, je daar bewust van worden?
Wat je verwacht En (invult) wat er verwacht wordt?
Ongemakkelijke gevoelens zoals schuld, teleurstelling, mislukken, schaamte en frustratie. En hoe je je verwachtingen bijstelt om deze gevoelens niet te hoeven voelen of op te roepen.
Verwachtingen plaatsen stickers op de mensen om je heen, situaties en op jezelf. Het geeft een schijn van controle.
‘verwachtingen’ houden je gevangen
Welke ruimte ontstaat er wanneer je niet doet wat je van jezelf verwacht? Of als je besluit te stoppen met wat de omgeving van je verwacht?
Wat en wie vind je belangrijk?
Francoise Gerwen